DEPREM NOTLARI

Depremin ilk günlerinde kıymetli eşim ile birlikte Gaziantep’te arama kurtarma faaliyetlerine katıldık,
Enkaz üstüne her çıktığımızda, yakınlarının umutla iyi haberlerini bekleyen insanlar incinmesin diye zaman zaman ses dahi çıkarmadan arkadaşlarımızla çabaladık, çalıştık. Binlerce çalışan insanın gayretini bizzat yerinde gördük. Allah onlardan razı olsun.

Hep dua eden insanlara rastladık bölgede. Acılarını, hüzünlerini bile yaşarken onurlu ve birbirlerini teskin eden onlarca sahneye şahitlik ettik.

Sonrası günlerde ikinci sefere sendikadan arkadaşlarımızla Adıyaman bölgesine insani yardıma gittik.
Bir erzak kolisi alırken bile kendilerini mahçup hisseden, komşumuzun daha çok ihtiyacı var ona verin diyen onlarca kıymetli insanımıza rastladık.
Arkadaşlarımızın katkılarıyla hazırladıkları ikramlık çikolata, kek vb. çocuklara dağıtırken ‘amca yan tarafta da arkadaşlarımız var, bize bir tane verdin yeter onlara da ikram eder misiniz’ diye konuşan yavrularımızı gördük. 
Bir taraftan acılara hüzünlenirken bir taraftan necip bir milletin evladı olduğumuz için gururlandık.
İstisnasız herkes devlete millete zeval gelmesin diye dua ediyordu…

Seçim sonrası kendini bilmez birilerinin hezeyanlarını işitince bunları paylaşmak geldi içimden,

Bak kardeşim;
Bu millet asil bir millettir.
Siz gönderdiğiniz 3 kuruş para, 2 damacana su ile kimseyi satın alamazsınız.
Oradaki insanlara yardım etmek için seferber olanlar da hiç bir karşılık beklemeden yapmışlardır, en azından bizim şahit olduklarımızın hepsi öyledir.

Siz saçma sapan siyasi çıkarlarınız, bir takım ihtiras ve beklentileriniz için bölgeye katkı yaptıysanız şimdi söyleyin ne kadarsa biz ödeyelim…